We hebben een mol op het land. Ik weet dat omdat ik met regelmaat ondiepe tunnels door het land zie met her en der een flinke molshoop. We zijn niet de enige in Oosterwold. Regelmatig worden ook door anderen molshopen zo groot als ‘olifanten’ aangetroffen. Verwoede pogingen worden hier gedaan om de mollen te vangen en dood te maken. En dat terwijl de mol bij mij nog steeds de associatie heeft met een animatie uit de jaren 70 over een klein, zwart molletje met een rode neus dat bij het minste of geringste tranen met tuiten vergiet. Ik kan het dus niet over mijn hart verkrijgen om dit kleine prachtige diertje één voet dwars te zetten.
En waarom zou ik ook? Een beetje speuren op Internet levert een hoop mollen-wijsheid op. Iedereen die tuiniert op klei weet namelijk dat kleigrond makkelijk kan samenklonten tot brokken, zo hard als graniet. Mollen maken dwars door deze zware kluiten klei hun tunnels. Vooral bij dicht geslempte klei betekent dit meer zuurstof in de grond en de broodnodige drainage.
En er zijn nog meer redenen waarom ik een mol graag zie. In een jaar met veel regen verandert kleigrond in ėėn zompige moerassige drab waarin heel veel (naakt-)slakken zich prima thuis voelen. Neem het afgelopen jaar. De slakken waren echt overal en ze lieten werkelijk niets over van onze pas geplante dahlia’s, bessen-struikjes, appelboompjes en beuken. Maar mollen hebben op hun menu, naast de bekende regenwormen en insecten, ook slakken staan. En engerlingen eten ze ook. Engerlingen zijn, zeker meer als mollen, funest voor een mooi gazonnetje want engerlingen vreten een grasmat volledig kaal. Die ervaring hadden wij al opgedaan in ons achtertuintje in Weesp. Zo nu en dan wil een mol zelfs een muisje verschalken, een niet graag maar veel geziene gast in Oosterwold. De molshopen met de verse omgestuwde aarde zijn dan misschien niet zo mooi maar neem ik echt voor lief. Overigens trekken deze molshopen ook weer op insecten beluste vogels aan.
Nu schijnt de graafactiviteit van een mol behoorlijk af te nemen als de gemaakte burcht voldoende voedsel oplevert. Dezelfde burcht wordt dan ook nog eens door meerdere generaties mollen gebruikt. Als dit klopt dan zou het dus lonend moeten zijn om juist die burcht samen met het molletje volledig ongemoeid te laten. Een mooi experiment om uit te proberen in de komende periode.
Al met al voldoende redenen voor mij om molletjes welkom te heten op onze grond.
Ps. Net voordat ik dit berichtje wilde plaatsen, werd er bij mijn buren een molletje onder de auto gevonden. Dood helaas, zonder duidelijke oorzaak. Hopelijk was dit niet ons molletje…