Auteur: Annette van Dijk

Geplaatst op

Plantjes voor de vijver

Ijsheiligen moet nog komen, maar het is mei en hoewel het volgens zeggen nog steeds kan vriezen ben ik begonnen aan de vijvers. We hebben 2 vijvers waarvan één redelijke groot (ca 40 m2 en een inhoud van minstens 20.000 liter). De vijvers hebben nog geen alg maar nu de warme dagen er aan komen kan dat zomaar veranderen. De vijvers hebben dus snel zuurstofplantjes nodig.

Aangezien ik niets weet van vijvers had ik het Vijverboek van Ada Hofman aangeschaft. Ada geeft precies aan hoeveel zuurstofplantjes er nodig zijn om alg te voorkomen en dat is best veel: elke 1 ,5 kuub moet er een mandje met zuurstofplantjes in de vijver. Daarnaast moeten er ook planten rondom de vijver en moeras- en vijverplanten zijn redelijk duur, dus trek de portemonnee maar! Het lukt daarmee niet om alles in 1 keer af te maken, maar dit is in ieder geval een begin.

Onze vijver is een natuurlijke vijver en heeft als bodem kleigrond. Het is opgebouwd met 5 naar binnen toe lopende terrassen waarvan het eerste terras altijd boven het waterpeil uitkomt en het 5de terras altijd onder water staat. De rest loopt dus onder afhankelijk van het waterpeil. Het valt daarbij reuze mee hoe stevig de terrassen zijn. De vijvers zijn in September van het vorig jaar gegraven maar ik kan er met een gerust hart over heen lopen zonder dat de terrassen instorten.

Het idee was om aan de achterkant van de vijver op de redelijk droge terrassen wat hogere planten neer te zetten zoals Kattenstaart, Valeriaan en Duizendblad. Ik heb hierbij ook wat Syberische irissen. Aan de voorkant van de vijver komen dan wat lagere planten zoals Dotterbloemen en Pinksterbloemen zodat we mooi over de vijver uit kunnen kijken. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als de Pinksterbloemen of de Dotterbloemen zich weten te verspreiden over het grasland heen. Op de lagere terrassen komen dan Moerasvergeetmenietjes, Pijlkruid, Watermunt, Moerasgladiool, Waterranonkel en Waterviolier. De Waterranonkel sluit daarbij mooi aan op de Dotterbloemen. In het water komt dan nog een mooie (rode) waterlelie, wat krabbenscheer en de echte zuurstofplanten zoals Sterrenkroos en Glanzend fonteinkruid.

Nu maar afwachten…

Geplaatst op

De Zomer van 1823

Vandaag, 21 september is dan officieel de zomer van 2023 ten einde gekomen. Een zomer waarin wij heel druk waren om de laatste werkzaamheden van ons huis af te ronden. Dit alles op een prachtig stukje grond in Flevoland dat enkele decennia terug nog Zuiderzee was met alle flora en fauna dat daarbij hoorde.

Precies 200 jaar geleden, in de zomer van 1823, hield Jacob van Lennep een dagboek bij en daarin beschrijft hij onder meer zijn bezoek aan Urk, dat toen nog een eiland in de Zuiderzee was. Dat bezoek aan Urk geeft een aantal mooie indrukken van het natuurgebied dat de Zuiderzee toen nog was…

“Te negen ure kregen wij Urk in ’t gezicht, dat zich bevallig uit de zee opdoet, wegens deszelfs hoogte, kerk, en groenen oever. Daar de haven te droog was, konden wij niet binnenloopen, maar seinden om een boot.

……

Nadat de oude man ons des chirurgyns, des zeilenmakers en andere wooningen getoond had, verliet hij ons, waarop wij het lager en onbebouwd gedeelte van het eiland doorliepen en er vele gewassen vonden welke de zeeduinen opleveren, onder anderen de harde distels die bij Zandvoort groeien. Op een smalle landtong zaten honderden van zeehonden zich in de zon te bakeren. “

Geplaatst op

Grond rondom huis wordt afgevuld en de vijvers gegraven

Terwijl we druk bezig zijn in het huis om het echt bewoonbaar te maken wordt nu ook eindelijk de grond rondom het huis afgevuld. Hiervoor wordt grond gebruikt van de waterberging. Voor het huis komt een grote ronde poel. Deze poel gaat hopelijk een goede habitat worden voor kikkers en salamanders.

Geplaatst op

Update van de bouw

Na een lange tijd is het einde van de bouw eindelijk in zicht…

Vloerverwarming:
leggen van de matten
Vloerverwarming:
leggen van de buizen
Plafond zit erin
Gipsplaten zitten op de wand
Rookkanaal is klaar
Geplaatst op

Spits, de spitsmuis

Janne vond een nestje spitsmuisjes. Omdat mamma spitsmuis niet meer terug op het nest kwam, was er geen ontkomen meer aan: er moest in ieder geval 1 muisje gered worden. Dus tja, wat doe je dan als je zelf moeder bent en je kinderen (gesteund door hun vader) letterlijk alles uit de kast halen om je aan te spreken op dat o zo beroemde moederinstinct. Dus het muisje ging mee naar huis, tegen alle waarschuwingen in dat het beestje het waarschijnlijk niet zou redden…

Gelukkig konden we een warmteplaatje lenen en een kartonnen doos hadden we ook nog wel. Spitsmuisjes zijn eigenlijk geen muizen maar zijn, heel bijzonder, familie van de egel en de mol. Dat is goed te zien aan de grote poten en het gegeven dat ze amper ogen hebben. Een volwassen spitsmuis eet dan ook vooral heel veel insecten, dagelijks zijn eigen gewicht. Jongen worden elke 2 uur gezoogd dus dat werd ook onze taak, met een pipetje, overdag èn ’s nachts. Het beestje was echt heel teer en kwetsbaar, hoogstens 4 cm groot en het was lastig om het beestje te laten drinken, maar uiteindelijk lukte dit aardig. De kinderen hadden een voedingsschema opgesteld zodat het beestje steeds op tijd te eten kreeg. 3 dagen lang ging het wonderwel goed, het beestje leek geweldig veerkrachtig, totdat het ineens alsnog doodging.

Geplaatst op

Werkzaamheden tijdens de winter

Af en toe moet je een goede reden hebben om naar buiten te gaan en dan is zo’n groot stuk land echt super, want er valt altijd wel iets te doen. Dus heb ik eindelijk de dahliaknollen uit de grond gehaald. Ik had dit eigenlijk al eerder moeten doen en de natte klei heeft de knollen zeker geen goed gedaan. Desondanks wil ik proberen om ze opnieuw in potten te planten en volgend jaar opnieuw uit te zetten. Eigenlijk wilde ik ze ook nog vermeerderen door ze uit elkaar te scheuren maar dat lijkt me, gezien onderstaande foto, toch wel erg optimistisch…

De Helleborus had al rijkelijk gebloeid maar heeft nog steeds knoppen dus ben benieuwd of deze nog wat gaat doen in de komende weken..

Helleborus
Dahlia’s

Verder ben ik druk met de beukenhaag en de fruitbomen. Palen moeten in de grond geslagen worden, met de palenrammer, dus een behoorlijke krachtoefening. Yep, goed voor mij! Dan moet alle gras onder de bomen weg, er moet een laag karton over en vervolgens nog een laag houtsnippers. De komende weken ben ik hier wel mee bezig.

Geplaatst op

Veel gedaan en nu in afwachting..

In het laatste half jaar heeft Pieter heel veel gedaan. Vanwege de kids en de onmogelijke situatie om mijzelf in 2-en te delen (wat ik af en toe eigenlijk best wel zou willen), heeft Pieter vrijwel in zijn eentje alle installaties uitgevoerd. Van de aanleg van de elektra, tot de ventilatie, de waterleiding, het riool en de doorvoeren voor de pelletkachel. We hebben dus al elektra en water!

We zijn nu alweer een tijdje in afwachting van de bouwer, zodat we verder kunnen met de aanleg van de vloerverwarming. Dat is een project wat we wel echt samen moeten doen dus daar verheug ik me dan ook wel weer op. Evengoed petje af voor die vent van mij ?

Geplaatst op

Een mol op het land

We hebben een mol op het land. Ik weet dat omdat ik met regelmaat ondiepe tunnels door het land zie met her en der een flinke molshoop. We zijn niet de enige in Oosterwold. Regelmatig worden ook door anderen molshopen zo groot als ‘olifanten’ aangetroffen. Verwoede pogingen worden hier gedaan om de mollen te vangen en dood te maken. En dat terwijl de mol bij mij nog steeds de associatie heeft met een animatie uit de jaren 70 over een klein, zwart molletje met een rode neus dat bij het minste of geringste tranen met tuiten vergiet. Ik kan het dus niet over mijn hart verkrijgen om dit kleine prachtige diertje één voet dwars te zetten.

En waarom zou ik ook? Een beetje speuren op Internet levert een hoop mollen-wijsheid op. Iedereen die tuiniert op klei weet namelijk dat kleigrond makkelijk kan samenklonten tot brokken, zo hard als graniet. Mollen maken dwars door deze zware kluiten klei hun tunnels. Vooral bij dicht geslempte klei betekent dit meer zuurstof in de grond en de broodnodige drainage.

En er zijn nog meer redenen waarom ik een mol graag zie. In een jaar met veel regen verandert kleigrond in ėėn zompige moerassige drab waarin heel veel (naakt-)slakken zich prima thuis voelen. Neem het afgelopen jaar. De slakken waren echt overal en ze lieten werkelijk niets over van onze pas geplante dahlia’s, bessen-struikjes, appelboompjes en beuken. Maar mollen hebben op hun menu, naast de bekende regenwormen en insecten, ook slakken staan. En engerlingen eten ze ook. Engerlingen zijn, zeker meer als mollen, funest voor een mooi gazonnetje want engerlingen vreten een grasmat volledig kaal. Die ervaring hadden wij al opgedaan in ons achtertuintje in Weesp. Zo nu en dan wil een mol zelfs een muisje verschalken, een niet graag maar veel geziene gast in Oosterwold. De molshopen met de verse omgestuwde aarde zijn dan misschien niet zo mooi maar neem ik echt voor lief. Overigens trekken deze molshopen ook weer op insecten beluste vogels aan.

Nu schijnt de graafactiviteit van een mol behoorlijk af te nemen als de gemaakte burcht voldoende voedsel oplevert. Dezelfde burcht wordt dan ook nog eens door meerdere generaties mollen gebruikt. Als dit klopt dan zou het dus lonend moeten zijn om juist die burcht samen met het molletje volledig ongemoeid te laten. Een mooi experiment om uit te proberen in de komende periode.

Al met al voldoende redenen voor mij om molletjes welkom te heten op onze grond.

Ps. Net voordat ik dit berichtje wilde plaatsen, werd er bij mijn buren een molletje onder de auto gevonden. Dood helaas, zonder duidelijke oorzaak. Hopelijk was dit niet ons molletje…

Geplaatst op

Oogstfeest bij de stadsboerderij

Zaterdag 18 september was het oogstfeest bij de stadsboerderij Almere, een super gezellige markt met veel biologische producten, waaronder kaas, groente, brood en natuurlijk biologisch vlees van de stadsboerderij zelf. Ik was hier samen met mijn dochter en kwam thuis met een flinke tas boodschappen. En natuurlijk konden we het niet nalaten om een bezoekje aan de stallen te brengen. Heimelijk ben ik dan toch een beetje jaloers op de stadsboerin en haar prachtige koeien…

Geplaatst op

Schouw van de groepenkast

Hoera, gisteren heeft de schouw van de groepenkast plaatsgevonden en was alles goed bevonden. Vanaf vandaag is ons huis aangesloten op elektra en data en over 6 weken volgt de aansluiting op water. Onze elektricien heeft direct een tussencontrole uitgevoerd en alles lijkt goed te zijn. Dat betekent dat we weer een stapje verder zijn met ons huis.

Op Internet las ik dat 8 groepen zo’n beetje standaard zijn voor nieuwe woningen, maar daar komen wij dus dik overheen. Met een huis dat voor een groot deel eigen energie moet opwekken hebben we aparte groepen nodig voor bijvoorbeeld zonnepanelen en een warmtepomp.